ارتوزهای اندام فوقانی (انگشتان، مچ دست، آرنج و شانه) با هدف حمایت از عضو آسیب‌دیده جهت بهبود و کاهش علائم، جلوگیری از افزایش علائم یا پیشرفت بیماری و همچنین قبل و بعد از جراحی‌ها و در بیماری‌های عصبی-عضلانی-استخوانی نظیر آرتروز، روماتیسم مفصلی، انحرافات انگشتان، ضربه‌مغزی، فلج مغزی، سکته مغزی، ضایعه نخاعی، سوختگی‌ها، آسیب اعصاب، شکستگی‌ها، پیشگیری یا پس از آسیب‌های ورزشی و اختلالاتی نظیر آرنج تنیس‌بازان و سندرم تونل کارپال تجویز می شوند.
